การมีใครสักคนมาให้รัก ...
ก็เหมือนการช่วยเติมเต็มความว่างเปล่าในชีวิตเราได้...
แต่ถ้าหากความรักนั้น ทำให้เราลืมที่จะรักตัวเอง ...
หรือลืมความฝันของตัวเอง...
จริงอยู่ที่เมื่อเวลาที่เรารู้สึกรักใคร
ความรู้สึกนั้นล้วนเกิดมาจากตัวเอง
เรารักใครก็เพราะใจเรานั้นสั่งให้รัก
ให้ทำอะไรก็ได้มากมายให้กับคนที่เรารัก
เพราะทำแล้วใจเราเป็นสุข
แต่เราจะแน่ใจได้อย่างไรว่า
สิ่งที่เราทำไปทั้งหมดนั้น
เป็นความรักที่ปราศจากเงื่อนไข
มีข้อความหนึ่งซึ่งชอบมาก...
ส่งเข้ามาทางอินเทอร์เน็ต เขียนไว้ว่า...
"นับตั้งแต่มีเธอเข้ามาในชีวิต..บางทีก็ทำให้ฉันลืม
วิธีที่จะอยู่กับตัวเองได้อย่างมีความสุข
ทำให้ฉันลืมไปแล้วว่า
ตัวเองชอบอะไร...และไม่ชอบอะไร...
รู้เพียงแต่ว่า...มีสิ่งใดบ้างที่เธอชอบ..
และฉันก็อยากทำสิ่งนั้นเพื่อมอบให้กับเธอ
เพราะเข้าใจผิดว่า...
นั่นคือวิธีที่ทำให้เราสุขใจในรักได้
แต่แท้จริงแล้ว...
มันกลับเป็นวิธีหนึ่งที่ทำให้ฉันลืม
แม้กระทั่งการรักตัวเอง..."
ข้อความนี้คือความจริงจาก "การทุ่มเททุกอย่างเพื่อความรัก"
และฉันก็ไม่เชื่อว่า ความพยายามนั้น
จะทำให้เกิดความสุขใจในความรักได้ตลอดไป
เผลอๆ อาจทำให้เราเจ็บปวดและคับข้องใจด้วยซ้ำ
หากความพยายามนั้นไม่มีอะไรดีขึ้น
คำพูดที่ว่า "ชีวิตที่ดี เริ่มที่ตัวเอง" จึงใช้ได้เสมอ
ลงมือรักตัวเอง ดูแลตัวเอง ไม่มีอะไรแย่หรอก
หากจะปฏิเสธบ้างในการทำสิ่งที่ตัวเองต้องฝืนใจ
เพียงเพื่อต้องการทำเพื่ออีกฝ่ายหนึ่งเท่านั้น
เมื่อเราอยากจะทำตัวเองให้สวยงาม
หรืออยากจะหาความบันเทิงในชีวิต
ก็ทำไปตามปกติ เมื่อเราทำตัวตามสบาย
เราก็จะสามารถมีความรักได้โดยไม่มีสิ่งใดมากำหนดเงื่อนไข
"การมีใครสักคนมาให้รัก
ก็เหมือน...การช่วยเติมเต็มความว่างเปล่าในชีวิตเราได้...
แต่ถ้าหากการมีความรักแล้ว
ทำให้เราลืมที่จะรักตัวเอง...
ต้องสูญเสียบางสิ่งบางอย่าง
หรือแม้กระทั่ง...ความฝันของตัวเองแล้ว
ฉันก็มองไม่ออกว่า...ความรักครั้งนี้
จะสวยงามได้อย่างไร?" ...
0 comments: